W dniu swojego ślubu młoda kobieta spoglądała z klifu na wzburzone wody zatoki. Morze od wielu lat fascynowało ją i przyciągało – fale szeptały opowieści o nieskrępowanej wolności. Tytułowy niespokojny duch Janet nurkował w ciemną toń, wzlatywał wraz z mewami i unosił się do gwiazd, by znów powrócić – w pieśni morza, łopocie żagli. Kobieta całym sercem pragnęła związać swe życie z żeglugą, porzucić kornwalijskie miasteczko i wypłynąć w podróż – czuła się częścią morza, a nie ziemi. Los jednak przygotował dla niej rolę żony i matki.
Debiutancka powieść Daphne du Maurier to burzliwa historia wielkiej miłości, odwagi, zdrady i niespełnionych marzeń – saga obejmująca cztery pokolenia rodziny Coombe'ów, marynarzy i szkutników. Bohaterów książki łączą nie tylko więzy krwi, ale też tytułowy niespokojny duch – zbuntowana natura, nieukojona tęsknota, silne pragnienia i poczucie więzi z kornwalijskim Plyn. Historia rozpoczyna się w 1830 roku, w dniu ślubu Janet i Thomasa, a kończy niemal 100 lat później, gdy Jennifer, ich prawnuczka, stoi na wzgórzu i wpatruje się w spowity poranną mgłą port. Podobno du Maurier napisała tę pierwszą powieść w wieku 24 lat – i widać w niej wyraźnie zalążki tego, co tak charakterystyczne dla twórczości autorki: silne poczucie miejsca i czasu, tajemnicza, gotycka atmosfera, wspaniale zarysowane postacie, złożona fabuła i piękna, plastyczna proza. Zachwyciły mnie opisy kornwalijskiego wybrzeża oraz sposób, w jaki du Maurier splata naturę i duchowość z ludzkim charakterem, światem wewnętrznym i biegiem zdarzeń. W "Niespokojnym duchu" morze i szkutnictwo stanowią integralną część opowieści, podobnie jak i miłość, macierzyństwo, rodzinne relacje, cykl życia i śmierci, zawiłe losy i trudne wybory. Daphne Du Maurier miała niezwykły talent w ożywianiu scenerii i uczuć – tchnęła w tę powieść ducha morza, pasji, dramatu i nadziei. Niemal czułam podmuchy wiatru, smak soli i zapach drewna, słyszałam huk fal uderzających o skały. To jedna z piękniejszych "morskich opowieści", jakie miałam okazję czytać – niespieszna, nastrojowa, momentami mroczna i niepokojąca. Du Maurier kreśli zniuansowane portrety członków tej samej rodziny – jej saga pełna jest wzlotów i upadków, słodkich marzeń, goryczy rozczarowań, rozstań i powrotów. Bohaterowie wzbudzają ambiwalentne odczucia, podobnie jak i ich życiowe wybory. Lubię powieści du Maurier, bo zawsze mają w sobie coś nieoczywistego, niewygodnego – trochę mroku i trochę światła – i to nadaje im szczególnego charakteru. "Niespokojny duch" wspaniale pokazuje, jak przewrotne bywają ludzkie losy. Jak wielkie pragnienia w sobie nosimy – zew wolności, niezależności, podążania własną ścieżką.
Niespieszna i nastrojowa rodzinna saga z szumem morskich fal w tle (i echem "Wichrowych Wzgórz" Emily Brontë). Udany literacki debiut du Maurier.
• współpraca barterowa • Wydawnictwo Albatros •
Tytuł oryginalny: The Loving Spirit
Przekład: Jacek Żuławnik
Wydawnictwo: Albatros
Data wydania: 15 maja 2024
Oprawa: twarda z obwolutą
Liczba stron: 448
Moja ocena: 4,5/6
Posty
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz